فرانسوا رابرت چند سال قبل در یک حراجی قفسهای خرید که وقتی در منزل، در آن را باز کرد با یک اسکلت آموزشی انسان روبرو شد. از همان مدلهایی که برای آموزش زیستشناسی در مدارس استفاده میشود. چند سالی این اسکلت در گوشه استودیو فرانسوا باقی ماند. در بحران اقتصادی سال گذشته که کار کم و وقت آزاد زیاد شده بود، فکری به ذهن فرانسوای عکاس خطور کرد. او می دانست که اسکلت انسان دارای اثر احساسی قوی بر مخاطب است و معمولا باعث حس مرگ، غم، تخریب و از دست دادن میگردد. او اجزای اسکلت را جدا کرد و با کنار هم چیدنشان، علائمی ساخت تا با عکاسی از آنها اعتراض خود را نسبت به جنگ نشان دهد.